آهود، آحود

08:51

برگه اي برمي دارم: نامت را رويش مي نويسم. پشيمان مي شوم: پس آن را قلم مي گيرم. تاب نمي آورم: باز نامت را مي نويسم، به همراه يک علامت سوال. به فکر فرو مي روم تا جوابي بيابم بر آنچه بين ما گذشت. تعجب مي کنم: پس يک علامت تعجب هم مي نويسم. اشکي مي آيد؛ نفس را در سينه حبس مي کنم؛ و خاموش مي شوم. نقطه اي مي گذارم؛ قلم را رها مي کنم؛ و مي روم.

15:27

ک ج ا ي ي ؟ ؟
زبانم بند آمده است؛ نمي دانم چه بگويم يا چه بنويسم. خيلي دور نيست، ياد دارم: هميشه يک مداد همراهم بود. چرا که هميشه به ياد تو مي افتادم. ديگر چه مي توانستم بکنم جز آنکه بنويسمش؟ ... مداد؟ هنوز هم با من است. ياد تو؟ هميشه اينجاست. پس چرا ديگر نمي نويسمش؟ نمي دانم! همين است که مي گويم بند آمده ام. "نمي دانم... چه مي دانم" هر روز با خود مي گويم؛ نه يک بار. نه صد بار... خيلي... نمي دانم. -آخر کجايي؟ -نمي دانم... چه مي دانم!

15:26

غير منتظره


"من از وقتي تو نوشته هايم را مي خواني، مي نويسم. از وقتي که اولين نامه را نوشتم. نامه اي که نمي دانستم مفهومش چيست. نامه اي که معنايش را تنها در چشمان تو مي يافت..."

غير منتظره؛ کريستين بوبن؛ نگار صادقي.

03:14

شايد اين نوشته هايم آنگونه که به معمول مي پسندم نباشند، ولي به هر حال گوياي حال است و شيرين. از برخي ها که وسواس ادبي دارند بي شرمانه و چشم سفيدانه پوزش نمي طلبم چرا که آنچه گوياي حال بي قيد است را در قيد نمي توانم آوردن. کلام تمام.

دلم گرفت از اين همه
مردم شهر
کوچه و دهر
از اين طرف
به اون طرف
ميرن، ميان
داد ميزنن
قال ميکنن
چيز ميخرن
چيز ميفروشن.

چيکار کنم؟
چي بخرم؟
براي تو، عزيزترين
عجيبترين جنس خدارو ميخرم

چيکار کنم
تو اين ديار
اين همه شهر
اين دور و بر
هيچ گوشه اي
هيچ کاسبي
براي تو
هيچي نداره انگاري

دلم گرفت از اين همه
مردم شهر
کوچه و دهر
نميدونم
اين طرفا
اون طرفا
هرچي ديدم
يا شنيدم
يه جوري بود
واسه تو
براي من
يه جورايي
ناجورايي
ربطي نداشت
به تو و من
کاري نداشت

08:57

Staying here all alone,
sitting in a chair, candles around
nothing is yours, but a music, in the air
from a piano on some side
The guy in black whom I don't know
plays a music which I well know
reminds me of things I never had
takes me somewhere I've never gone

Staying here all apart,
seeing faces, hearing voice
not a meaning, not a joy
holding in hand, glass of wine
seeing it red through these eyes
full of tears , near to cry
feelling lonely, needing her
going to be definitley there
...